Het werk is nooit klaar hier, dat maakt het zo leuk!
Bevrijdingsmuseum Maastricht vrijwilliger Dave
Bevrijdingsmuseum Maastricht draait volledig op vrijwilligers. Iedere week komen ze samen om te werken aan de realisatie van het museum en restauratie van voertuigen van de geallieerden uit de Tweede Wereldoorlog. Een van die vrijwilligers is Dave. “Het is eigenlijk een grote mannenspeeltuin!”
“Ik werkte een aantal jaar geleden tegenover de loods waar het museum wordt gebouwd. Op een dag werkte ik aan de balie. Meestal kwamen klanten met de auto het terrein op, maar dit keer kwam er een lange krullebol aangelopen, dat bleek Pierre Rieu te zijn. Hij had een technische hulpvraag en we raakten in gesprek, zo kwam ik erachter wat Pierre aan het creëren was. In de pauze ben ik een kijkje gaan nemen en ik was direct verkocht!”
Dave glundert als hij terugdenkt aan die tijd, het was ergens in 2016. “Het is een prachtige plek vol projecten waar mijn passie voor lassen heel erg welkom bleek. Ik ben een paar keer gaan kijken, wat gaan helpen en zo zijn we al heel wat jaren verder!”.
Samen met je zoon een jeep opknappen
“Een bijzonder project was een jeep die we uit elkaar haalden en waarvan we alle onderdelen hebben opgeknapt. Mijn zoon Brian volgde toen ook een opleiding tot lasser en ik vroeg hem om een keer mee te komen. Ook hij was meteen enthousiast en zo werkten we met een groepje aan de jeep.”
Van klein groepje naar 35 man sterk
“Ik kwam in mijn werk als vertegenwoordiger de afgelopen jaren op veel plekken en sprak regelmatig over mijn hobby. Zo stak ik andere mannen aan met mijn enthousiasme. En nu zijn er al heel wat bekenden van me actief in deze club. Inmiddels zijn we met ongeveer 35 man. Iedereen heeft zijn eigen verhaal, zijn eigen achtergrond. Van piloot tot arts, van lasser tot gepensioneerde: iedereen kan en mag hier zichzelf zijn.”
Het verhaal blijven vertellen
Dave gelooft echt dat het Bevrijdingsmuseum straks een waardevolle plek zal zijn. “Laten we eerlijk zijn: iedereen haat oorlog, iedereen is er fel op tegen. Maar we willen ook allemaal een verhaal doorvertellen aan alle generaties. Het is geweldig dat we samen mogen bijdragen aan de droom van Pierre die ooit in zijn hoofd begon en nu stap voor stap werkelijkheid wordt.”
De batterij opladen én iets moois maken
Iedere woensdag komt Dave met veel plezier naar de loods, dan laadt hij zijn batterij echt op. De sfeer hier is ontzettend relaxed. We gunnen elkaar alles en het draait vooral om het plezier en het samen creëren.” Dave leert de andere mannen - als ze dat leuk vinden- om te lassen.
Leren van elkaar
Inmiddels heeft Dave al heel wat mannen enthousiast gemaakt over het lassen en leert hij anderen om het ook onder de knie te krijgen. Zo maken ze steeds meer dingen samen, zoals bijvoorbeeld de klassieke lampjes die je straks terug ziet in het museum: die hebben we zelf ontworpen en gemaakt. De materialen komen overal vandaan. “We zijn heel blij met donaties om het museum te realiseren. Dat kan zijn in geld, maar zeker ook in materialen. Verbouw je je huis en blijven er oude deuren of kozijnen over? Gooi ze niet weg, maar doneer ze aan ons. Zeker wanneer het items uit de jaren ‘30 zijn.”
De kers op de taart
Het enthousiasme van Dave werkt aanstekelijk, hij sprankelt als hij vertelt waarom hij zo graag hier is. “De kers op de taart is als we ook echt met een voertuig naar buiten kunnen. Dat gebeurt meestal spontaan, echt te gek!” Op de vraag wat er nog te doen is als het museum eenmaal klaar is antwoordt Dave lachend: “Ik wil wel 180 worden, zo ontzettend veel is er nog te doen. Het werk is nooit klaar en dat maakt het zo leuk!”